1435242836_facebook.png
logo rozewicz-motionmale

Obserwuj nas

youtube  facebook

Imię:  

Email:

Materiały z festiwalu 2010

Aktualności

FILMY 2010

STRUKTURA KRYSZTAŁU

  • Film fabularny
  • Produkcja: Polska
  • Rok produkcji: 1969
  • Premiera: 1969. 10. 14
  • Gatunek: Film obyczajowy
  • Dane techniczne: Czarno-biały. 2114 m. 74 min.

 

Refleksyjny dyskurs moralny o wyborze postaw życiowych, ukazany poprzez konfrontację dwóch naukowców, dawnych kolegów z uczelni. Odmienne losy bohaterów filmu, z których jeden robi błyskotliwą karierę naukową, drugi natomiast decyduje się na mniej efektowną pracę na prowincji - egzemplifikują konflikt między racjonalnie pragmatycznym a humanistycznym modelem życia. Młody fizyk Jan pracuje jako meteorolog. Mieszka na wsi wraz z żoną, nauczycielką w miejscowej szkole. Tymczasem jego uniwersytecki kolega Marek robi błyskotliwą karierę naukową. Przyjeżdża on, by skłonić Jana do powrotu do pracy naukowej w stolicy. Starcie dwóch postaw, charakterów, wyobrażeń o sensie życia. Argumenty Marka nie przekonują Jana.

Ekipa

  • Reżyseria: Krzysztof Zanussi
  • Reżyser II: Antoni Krauze
  • Współpraca reżyserska: Joanna Krauze
  • Scenariusz: Krzysztof Zanussi
  • Współpraca literacka: Edward Żebrowski
  • Zdjęcia: Stefan Matyjaszkiewicz
  • Operator kamery: Jan Hesse
  • Współpraca operatorska: Julian Magda, Wojciech Urbanowicz, Aleksander Lewandowski
  • Scenografia: Tadeusz Wybult
  • Współpraca scenograficzna: Felicja Blaszyńska, Stefan Filipiak
  • Dekoracja wnętrz: Wiesława Chojkowska
  • Kostiumy: Danuta Polis
  • Muzyka: Wojciech Kilar
  • Wykonanie muzyki: Wielka Orkiestra Symfoniczna PRiTv (Katowice)
  • Dyrygent: Konrad Bryzek
  • Dźwięk: Stanisław Piotrowski (nie występuje w napisach)
  • Montaż: Zofia Dwornik
  • Współpraca montażowa: Jerzy Pękalski
  • Charakteryzacja: Irena Kosecka
  • Opieka artystyczna: Stanisław Różewicz
  • Kierownictwo produkcji: Jerzy Owoc
  • Kierownictwo produkcji II: Roman Kowalski
  • Współpraca produkcyjna: Wielisława Zielonka, Tomasz Miernowski
  • Produkcja: Studio Filmowe (d. Zespół Filmowy) Tor
  • Atelier: Wytwórnia Filmów Fabularnych (Łódź)
  • Laboratorium: Wytwórnia Filmów Fabularnych (Łódź)
  • Obsada aktorska: Barbara Wrzesińska (Anna), Jan Mysłowicz (Jan, mąż Anny), Andrzej Żarnecki (Marek Kawecki), Władysław Jarema (dziadek), Adam Dębski (leśniczy), Urszula Gałecka (aktorka w filmie; nie występuje w napisach), Monika Dzienisiewicz-Olbrychska (występuje w roli samego(j) siebie ; nie występuje w napisach), Daniel Olbrychski (występuje w roli samego(j) siebie ; nie występuje w napisach), Barbara Wachowicz (występuje w roli samego(j) siebie ; nie występuje w napisach)

 

zdjecie33

 

 

Nagrody filmowe

  • 1970 - Krzysztof Zanussi Mar Del Plata (MFF)-nagroda za scenariusz
  • 1970 - Krzysztof Zanussi Mar Del Plata (MFF)-nagroda argentyńskich krytyków filmowych za debiut reżyserski
  • 1970 - Krzysztof Zanussi Mar Del Plata (MFF)-nagroda Federacji Argentyńskich Klubów Filmowych
  • 1970 - Stefan Matyjaszkiewicz Łagów (Lubuskie Lato Filmowe)-nagroda za zdjęcia
  • 1970 - Krzysztof Zanussi Syrenka Warszawska (nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP)-w kategorii filmu fabularnego za "wnikliwe ukazanie postaw ludzkich w kontekście problemów naszej współczesności"; przyznana podczas II Lubuskiego Lata Filmowego w Łagowie
  • 1970 - Krzysztof Zanussi Valladolid (MFF)-Premio Cidad de Valladolid
  • 1970 - Krzysztof Zanussi Panama (MFF)-nagroda specjalna
  • 1970 - Krzysztof Zanussi Kolombo (MFF)-II nagroda
  • 1969 - Krzysztof Zanussi Nagroda im. Andrzeja Munka (przyznawana przez PWSFTviT)

© 1998 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi

Źródło: www.filmpolski.pl/fp/index.php/d121148

 

PASJA (1977)

  • Film fabularny
  • Produkcja: Polska
  • Rok produkcji: 1977
  • Premiera: 1978. 03. 14
  • Gatunek: Film historyczny, Film biograficzny
  • Język: polski, niemiecki, węgierski
  • Dane techniczne: Barwny. 3200 m. 110 min.
    Plenery: Kraków, okolice Krakowa, Przełęcz Krowiarki pod Zawoją.

Dramat historyczny, przedstawiający ostatnie dni życia Edwarda Dembowskiego - filozofa, rewolucjonisty, działacza niepodległościowego. Dembowski urodził się w roku 1822 w rodzinie kasztelana. Otrzymał solidne wykształcenie w dziedzinie nauk przyrodniczych i społecznych. Mając 20 lat własnym kosztem założył "Przegląd Naukowy", pismo, w którym wyrażał swoje postępowe poglądy - opowiadał się za zniesieniem pańszczyzny, krytykował przesądy stanowe, klerykalizm. Publikował również rozprawy filozoficzne i krótkie formy literackie. Był też aktywnym członkiem konspiracyjnego Związku Narodu Polskiego. Po aresztowaniu części przywódców Związku Dembowski - chociaż aresztowania uniknął - dostał się pod ścisły nadzór pruskiej policji. Nie zaprzestał jednak działalności konspiracyjnej. Popierał lewe skrzydło Komitetu Poznańskiego. Za podstawowy cel swej działalności uważał radykalną rewolucję ludową, która nie tylko miała przyczynić się do odzyskania przez Polskę niepodległości, ale także zniesienia systemu feudalnego. Po wybuchu w 1846 roku rewolucji krakowskiej przy pomocy górników Dembowski przejął władzę w Wieliczce i kasę kopalni soli. Został sekretarzem dyktatora rewolucji Jana Tyssowskiego. Władza rewolucyjna proklamowała zniesienie pańszczyzny i uwłaszczenie chłopów. Jednak powstanie nie rozprzestrzeniło się, a nawet spowodowało podsycane przez zaborcę wystąpienia chłopów przeciwko szlachcie. Kraków został otoczony przez oddziały austriackie. Dembowski widząc ostatnią szansę ratunku dla powstania w pozyskaniu chłopów, ubrany w chłopską sukmanę wyruszył na czele procesji w stronę Pogórza. Wojsko austriackie otworzyło ogień - Dembowski zginął w pierwszej kolejności. Reżyser Stanisław Różewicz na pytanie, czy jest za czy przeciw Dembowskiemu, odpowiedział - ani za, ani przeciw, jestem z Dembowskim. Dodał też - "Można w Dembowskim widzieć i gracza politycznego, i postać męczeńską. Dla mnie fascynujące jest, że ten mózgowiec, 24-letni intelektualista, który już zdążył opublikować cztery tomy pism filozoficznych, bierze się za powstanie, jeździ w przebraniu księdza, handlarza, Żyda..." [PAT]

Ekipa

  • Reżyseria: Stanisław Różewicz
  • Reżyser II: Andrzej Domalik, Michał Dudziewicz
  • Współpraca reżyserska: Jerzy Romanowski, Józef Jaworski, Henryk Jacek Schoen
  • Scenariusz: Andrzej Kijowski, Edward Żebrowski
  • Zdjęcia: Jerzy Wójcik
  • Operator kamery: Stanisław Szabłowski, Ryszard Gajewski
  • Współpraca operatorska: Jan Ossowski, Eugeniusz Maciaszek
  • Scenografia: Jerzy Szeski, Andrzej Kowalczyk
  • Współpraca scenograficzna: Andrzej Przedworski, Helena Michalak, Roman Ambroziak
  • Dekoracja wnętrz: Stanisław Panfiłow, Danuta Kowalska
  • Kostiumy: Jerzy Szeski, Elżbieta Różańska
  • Współpraca kostiumograficzna: Elżbieta Oyrzanowska
  • Muzyka: Piotr Moss
  • Wykonanie muzyki: Orkiestra PRiTv
  • Dyrygent: Piotr Moss
  • Konsultacja muzyczna: Anna Iżykowska-Mironowicz
  • Dźwięk: Piotr Zawadzki
  • Współpraca dźwiękowa: Małgorzata Moszczeńska, Zygmunt Nowak, Tadeusz Wosiński
  • Montaż: Urszula Śliwińska
  • Współpraca montażowa: Ewa Smal
  • Charakteryzacja: Anna Stawicka, Anna Adamek, Maria Dziewulska
  • Współpraca charakteryzatorska: Iwona Kamińska, Elżbieta Pietrzak
  • Fotosy: Renata Pajchel
  • Ewolucje kaskaderskie: Józef Grzeszczak (nie występuje w czołówce)
  • Konsultacja: Stanisław Kobielski, Stanisław Grodziski
  • Kierownictwo produkcji: Jacek Moczydłowski
  • Kierownictwo produkcji II: Wojciech Danowski, Konstanty Szwemberg
  • Współpraca produkcyjna: Ewa Radomińska, Władysław Żak, Sława Borkowska
  • Kierownictwo planu: Mieczysław Adler
  • Sekretariat planu: Małgorzata Woźniakowska
  • Produkcja: Studio Filmowe (d. Zespół Filmowy) Tor
  • Atelier: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa)
  • Laboratorium: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa)
  • Obsada aktorska: Piotr Garlicki (Dembowski Edward), Zbigniew Zapasiewicz (Tyssowski Jan Józef), Bolesław Smela (Szela Jakub), Wojciech Alaborski (Wiesiołowski), Henryk Machalica (Smolka), Mieczysław Hryniewicz (Kalinka), Edmund Fetting (audytor Zajączkowski), Mieczysław Voit (Wolski), Henryk Bista (nieznajomy podający się za Dembowskiego), Anna Dymna (Magdalena Kaszycka), Stanisław Igar (profesor Wiszniewski, członek Rządu Narodowego), Andrzej Szczepkowski (hrabia Wodzicki, członek Rządu Narodowego), Marek Siudym (ojciec Piotr), Leonard Andrzejewski, Arkadiusz Bazak (współpracownik Wiesiołowskiego), Jerzy Cnota (chłop z karabinem), Wiesław Dymny (pijany chłop), Bohdan Ejmont (Żablicki), Józef Fryźlewicz (Teofil Wiśniewski, prezes Trybunału w Galicji), Halina Golanko (żona Dembowskiego), Henryk Hunko (chłop gwałcący Magdalenę), Janusz Kłosiński (ksiądz unicki), Zbigniew Koczanowicz (minister spraw wewnętrznych Rządu Narodowego), Jerzy Kaliszewski (ojciec Dembowskiego), Jerzy Karaszkiewicz (pijany chłop), Jan Kulczycki, Jerzy Łapiński (pijany chłop), Marian Łącz (górnik z Wieliczki), Borys Marynowski (lejtnant przy ekshumacji zwłok), Józef Osławski, Piotr Różański (współpracownik Dembowskiego krytykujący jego wejście do Rządu Narodowego), Witold Skaruch (sekretarz Tyssowskiego), Zdzisław Szymański (przywódca chłopów tarasujących drogę), Barbara Wałkówna (żona księdza unickiego), Edward Wnuk (górnik z Wieliczki), Ernestyna Winnicka (żona Wolskiego), Józef Zbiróg, Wojciech Ziętarski, Kazimierz Borowiec (powstaniec; nie występuje w napisach), Józef Grzeszczak (kawalerzysta; nie występuje w czołówce), Joachim Lamża (pijany chłop; nie występuje w napisach), Paweł Korombel (nie występuje w czołówce), Czesław Lasota (sekretarz Rządu Narodowego; nie występuje w czołówce), Bogusław Linda (mężczyzna w salonie krakowskim; nie występuje w napisach), Tomasz Marzecki (członek Rządu Narodowego; nie występuje w napisach), Czesław Mroczek (mężczyzna zamiatający scenę teatru; nie występuje w napisach), Gabriel Nehrebecki (mężczyzna w salonie krakowskim; nie występuje w napisach), Barbara Patorska (nie występuje w czołówce), Adam Perzyk (członek prezydium zebrania w Wieliczce; nie występuje w napisach), Jan Piechociński (nie występuje w czołówce), Marcin Sosnowski (żołnierz austriacki; nie występuje w czołówce), Andrzej Stockinger (przewodniczący zebrania w Wieliczce; nie występuje w czołówce), Krzysztof Świętochowski (pijany chłop; nie występuje w napisach), Marcin Troński (aresztujący Dembowskiego; nie występuje w czołówce), Paweł Unrug (człowiek Szeli; nie występuje w napisach), Halina Zaczek (nie występuje w czołówce), Tomasz Zaliwski (mężczyzna w salonie krakowskim; nie występuje w napisach)

Nagrody filmowe

  • 1978 - Stanisław Różewicz Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Grand Prix (Wielka Nagroda Jury "Złote Lwy")

Źródło: www.filmweb.pl/film/Pasja-1977-8560/descs

 

SZPITAL PRZEMIENIENIA

  • Film fabularny
  • Produkcja: Polska
  • Rok produkcji: 1978
  • Premiera: 1979. 03. 28
  • Gatunek: Film psychologiczny, Film wojenny
  • Dane techniczne: Barwny + czarno-biały. 2545 m. 90 min.

 

 

Traktat moralny, którego akcja rozgrywa się na początku hitlerowskiej okupacji w likwidowanym przez Niemców szpitalu psychiatrycznym; podejmuje problematykę odpowiedzialności w warunkach totalnego zagrożenia. Początek okupacji. Zamknięty świat szpitala dla psychicznie chorych. Doktor Kauters ceni tylko metody chirurgiczne, dr Rygier jest wyznawcą silnej władzy, dr Marglewski uważa chorobę psychiczną za rodzaj nawiedzenia, dr Nosilewska uciekła z Austrii po zajęciu jej przez hitlerowców. Literat Sekułowski szuka w szpitalu schronienia. Młody, nowo przybyły lekarz Stefan nie chce być biernym widzem zastanej sytuacji i zdarzeń . . . Niemcy postanawiają zlikwidować szpital, zabić pacjentów. Sekułowski popełnia samobójstwo, dr Kauters podaje sie za Niemca, dr Rygier odrzuca możliwość ratunku, deklaruje polskość, dr Nosilewska przyznaje, ze jest Żydowką, los dyrektora jest z góry przesądzony. Niemcy wywożą pacjentów do lasu, gdzie czeka ich roztrzelanie. Zginie także Stefan, usiłujący uratować rannego chłopca - pacjenta.

Ekipa

  • Reżyseria: Edward Żebrowski
  • Reżyser II: Andrzej Domalik
  • Współpraca reżyserska: Teresa Sukniewicz, Jacek Dzik, Michał Szymczyk, Małgorzata Raszek
  • Scenariusz: Michał Komar, Edward Żebrowski
  • Zdjęcia: Witold Sobociński
  • Operator II: Grzegorz Kędzierski
  • Współpraca operatorska: Bohdan Borewicz, Adam Olech, Zenon Urbaniak
  • Scenografia: Tadeusz Wybult
  • Współpraca scenograficzna: Maciej Maria Putowski, Janusz Sosnowski
  • Dekoracja wnętrz: Stanisław Panfiłow
  • Kostiumy: Ewa Braun
  • Współpraca kostiumograficzna: Barbara Tańska
  • Muzyka: Stanisław Radwan
  • Wykonanie muzyki: Filharmonia Krakowska - Chór
  • Dyrygent: Józef Radwan
  • Dźwięk: Małgorzata Jaworska
  • Współpraca dźwiękowa: Zdzisław Dominiak, Andrzej Golonka
  • Montaż: Urszula Śliwińska
  • Współpraca montażowa: Ewa Smal
  • Charakteryzacja: Zygmunt Kaźmierski
  • Współpraca charakteryzatorska: Ewa Symko
  • Konsultacja: Andrzej Różycki, Wojciech Moczulski, Jolanta Angiel, Witold Grabiański
  • Ewolucje kaskaderskie: Józef Stefański (nie występuje w napisach), Marcin Sznajder (nie występuje w napisach)
  • Kierownictwo produkcji: Tadeusz Drewno
  • Kierownictwo produkcji II: Michał J. Zabłocki, Dorota Ostrowska, Alina Kłobukowska
  • Współpraca produkcyjna: Halina Słobodzin, Jerzy Wojciech Biczyk, Zbigniew Żmigrodzki
  • Fotosy: Renata Pajchel
  • Produkcja: Studio Filmowe (d. Zespół Filmowy) Tor
  • Atelier: Wytwórnia Filmów Fabularnych (Wrocław)
  • Laboratorium: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa)
  • Obsada aktorska: Piotr Dejmek (Stefan), Jerzy Bińczycki (inżynier Andrzej Nowacki, pacjent szpitala chory na raka mózgu), Henryk Bista (doktor Kauters), Ewa Dałkowska (doktor Nosilewska), Gustaw Holoubek (pisarz Zygmunt Sekułowski), Zygmunt Hubner (doktor Pajączkowski, dyrektor szpitala), Ryszard Kotys (pielęgniarz Józef), Klaus Piontek (ss-man Thiesdorf), Wojciech Pszoniak (doktor Marglewski), Zbigniew Zapasiewicz (doktor Rygier), Katarzyna Ejmont (pacjentka szpitala), Adam Gessler (pacjent szpitala), Anna Jaraczówna (pacjentka szpitala), Elżbieta Karkoszka (pacjentka szpitala), Władysław Kowalski (pacjent szpitala), Borys Marynowski (ss-man), Wiesława Mazurkiewicz (pacjentka szpitala; w czołówce inicjał imienia: A.), Krystyna Sznerr-Mierzejewska (pacjentka szpitala), Zdzisław Szymański (pacjent szpitala), Andrzej Różycki, A Rutkowska, Piotr Szulkin (kompozytor Jakub, pacjent szpitala), Marcin Troński-Szalawski (doktor Stanisław Kozłowski, kolega Stefana), Magda Teresa Wójcik (Nowacka, żona inżyniera), Bogdan Łysakowski (żandarm ss; nie występuje w czołówce), Andrzej Szenajch (gość na prelekcji Sekułowskiego i imieninach dyrektora Pajączkowskiego; nie występuje w czołówce), Krzysztof Świętochowski (gość na imieninach dyrektora Pajączkowskiego; nie występuje w czołówce)

Nagrody filmowe

  • 1979 - Edward Żebrowski Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF)-Nagroda Główna Jury
  • 1979 - Małgorzata Jaworska Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-nagroda za dźwięk
  • 1979 - Edward Żebrowski Don Kichot (Nagroda PF DKF)
  • 1979 - Edward Żebrowski Locarno (MFF)-I wyróżnienie
  • 1981 - Piotr Dejmek Bruksela (MFF)-nagroda aktorska "Kryształowa Gwiazda"
  • 1981 - Edward Żebrowski Warna (MFF Czerwonego Krzyża i Ochrony Zdrowia)-nagroda specjalna jury

Varia

  • Utwór muzyczny: SONATA WALDSTEINOWSKA
    • Muzyka : Ludwig van Beethoven
    • Wykonanie muzyki : Elżbieta Jarszewska
  • Utwór muzyczny: ŻYCZENIE
    • Muzyka : Fryderyk Chopin
    • Śpiew : Anna Malewicz-Madey
    • Wykonanie muzyki : Maciej Paderewski

Pierwowzory

  • Pierwowzór: SZPITAL PRZEMIENIENIA
    • Gatunek: Powieść
    • Autor pierwowzoru: Stanisław Lem

Źródło: http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/d12704

 

ARIA DLA ATLETY

  • Film fabularny
  • Produkcja: Polska
  • Rok produkcji: 1979
  • Premiera: 1979. 10. 15
  • Gatunek: Film psychologiczny
  • Dane techniczne: Barwny. 2827 m. 99 min.
    Plenery: Warszawa (Palmiarnia), Łódź (pałac Scheiblera), Rozewie (sceny w Portugalii), Sopot.

 

 

"Zazwyczaj, jeśli debiutant nie grzeszy zbytnio przeciwko zasadom filmowej narracji i potrafi jeszcze zaznaczyć swoją ludzką i artystyczną wrażliwość, uznawany jest za rewelację. Dla tego filmu recenzenci szukali innej skali. Debiut Bajona nie był skromną przymiarką do późniejszych szaleństw, ale właśnie "szaleństwem". Luźno potraktowana historia słynnego zapaśnika Zbyszka Cyganiewicza (w filmie Góralewicza) posłużyła za pretekst dla kina kreacyjnego, o którym sążniste artykuły wypisywali wyrafinowani znawcy wszelkich sztuk" - tak podsumowywał znaczenie "Arii dla atlety" miesięcznik "Film" szesnaście lat po premierze Bajonowego debiutu. Również i dziś trudno pozostać obojętnym wobec tego niezwykłego, ekranowego dzieła.
Stary mistrz-zapaśnik Władysław Góralewicz pragnie ofiarować miejscowej operze kolekcję posążków-Atlasów, które zdobył "w dniach swojej chwały". Przybyłym dziennikarzom opowiada historię swojej kariery. Około roku 1880 - młody chłopak z galicyjskiego Stanisławowa chce wstąpić do cyrku Siedelmayera. Dyrektor pyta go, czy ma już "swoją historię". Wówczas to Góralewicz postanawia, że zostanie atletą. Po latach powtórnie przybywa do Siedelmayera. By sprawdzić jego predyspozycje zapaśnicze, dyrektor poddaje go próbie wytrzymałości, z której Góralewicz wychodzi zwycięsko, choć z dotkliwie poranioną głową. W cyrku Góralewicz zaprzyjaźnią się z Bolciem, błaznem, siłaczem, amatorem kociego mięsa oraz Cyklopem - człowiekiem, który oślepł z wysiłku, rozrywając gruby łańcuch. U Siedelmayera Góralewicz doznaje pierwszej niesprawiedliwości. Walczy ze Spechtem, ale walka ma być fingowana. Specht po kolei powala specjalnie podstawionych kandydatów, podczas gdy bookmacher na widowni przyjmuje zakłady. Góralewicz wbrew umowie pokonuje "niezwyciężonego" od razu. Kumple Spechta, bracia Absowie biją Góralewicza i przepędzają nagiego z cyrku. Odtąd głównym celem Góralewicza będzie odegranie się na Absach. Ściga ich po całej Europie. Za wstawiennictwem Bolcia Góralewicz trafia wreszcie z jarmarcznych bud do prawdziwego cyrku, na ring atletyczny. Angażuje go niejaki Hitzler, zawozi do Charlottenburga. Tam, na Nowy Rok 1900, Góralewicz wystąpi w sali operowej obok sławnego tenora Messaliniego. I tam pozna egzaltowaną Cecylię, która potem zostanie jego żoną. Góralewicza angażuje dyrektor cyrku Breitkopf, rywalizujący z cyrkiem Knappa. Góralewicz pada ofiarą machinacji Breitkopfa, który wykorzystuje jego nienawiść do Absów, aby załatwić swoje porachunki z Knappem. Góralewicz z areny wyzywa Absów, choć wie, że kontrakt z Knappem nie pozwala im podjąć wyzwania. Podjudzony tłum podpala cyrk Knappa. Breitkopf zostaje zamordowany. Góralewicz z Bolciem muszą uciekać. Odnajdują Cyklopa schorowanego i oślepłego w domu starców. Na łożu śmierci Cyklop namawia przyjaciół na wyjazd do Portugalii. Tam spotykają znajomego Rosjanina, Popowa, który proponuje Bolciowi udział w walce byków. Bolcio walczy z fanfaronadą i ginie. W Paryżu Góralewicz spotyka młodszego Absa. Stacza z nim walkę w Casino de Paris, gdzie Siedelmayer, były dyrektor cyrku, jest kelnerem. Zwycięstwo Góralewicza przynosi mu sławę, zostaje przedstawiony premierowi Clemenceau jako wielki Polak. Poślubiwszy Cecylię wiedzie luksusową egzystencję. Niepokoi go tylko fakt, że stale kręci się koło nich tenor Messalini. Góralewicz nie myśli już o starszym Absie, ten jednak sam zmusza go do walki. Góralewicz walczy po dżentelmeńsku, zagrożony porażką przyjmuje brutalne reguły gry przeciwnika i zabija Absa na arenie. Tej samej nocy Messalini uwodzi mu żonę.
Choć temat filmu dawał liczne preteksty do ukłonów w stronę tzw. masowego widza, Filip Bajon nie skupił się bynajmniej na akcentowaniu dramatyzmu kolejnych walk czy efektownych zbliżeniach umięśnionych męskich ciał. Zrealizował film o niecodziennej urodzie plastycznej, w poszczególnych scenach nawiązujący m.in. do płócien Toulouse-Lautreca, grafik Beardsleya i litografii Feliciena Ropsa. Wizualny i kolorystyczny rozmach "Arii..." skłaniał krytyków także do porównań z filmami Federico Felliniego i Kena Russella. W historii Góralewicza, rewelacyjnie zagranego przez Krzysztofa Majchrzaka, dopatrzono się również odwołań do ważnych prądów filozoficznych epoki modernizmu. Słynny zapaśnik uosabia z jednej strony nietzscheański kult siły, walki, witalności; z drugiej zaś tak typowe dla fine de siecle'u duchowe rozdarcie i upatrywanie sensu egzystencji w uprawianiu oraz kontemplacji sztuki. [PAT]

Ekipa

  • Reżyseria: Filip Bajon
  • Reżyser II: Zbigniew Gruz
  • Współpraca reżyserska: Paweł Mann, Andrzej Kazanecki, Elżbieta Oyrzanowska, Łucja Szczęsna
  • Scenariusz: Filip Bajon
  • Zdjęcia: Jerzy Zieliński
  • Operator kamery: Stanisław Jaworski
  • Współpraca operatorska: Zbigniew Sztajerowski, Jerzy Gajewski, Janusz Kacprowicz
  • Scenografia: Andrzej Kowalczyk
  • Współpraca scenograficzna: Grażyna Harasimowicz, Borzysława Chmielewska, Jolanta Grzymała, Zbigniew Pakuła
  • Dekoracja wnętrz: Andrzej Przedworski
  • Kostiumy: Małgorzata Braszka, Ewa Krauze
  • Współpraca kostiumograficzna: Zofia Reruch
  • Muzyka: Zdzisław Szostak
  • Wykonanie muzyki: Orkiestra Filharmonii Łódzkiej
  • Dyrygent: Zdzisław Szostak
  • Konsultacja muzyczna: Piotr Marczewski, Anna Iżykowska-Mironowicz
  • Dźwięk: Leszek Wronko
  • Współpraca dźwiękowa: Stanisław Dobek, Zygmunt Nowak
  • Montaż: Janina Niedźwiecka
  • Współpraca montażowa: Aurelia Rut
  • Charakteryzacja: Maria Lasnowska, Janina Sękowska
  • Współpraca charakteryzatorska: Ewa Wende
  • Konsultacja: Bogusław Kaczyński (operowa), M Boguszewski (cyrkowa), Czesław Magnowski (kaskaderska; także dubler Romana Wilhelmiego w scenie "przejechania przez samochód")
  • Ewolucje kaskaderskie: Jerzy Rogowski, Józef Grzeszczak (nie występuje w czołówce), Tadeusz Stankiewicz (nie występuje w napisach)
  • Kierownictwo produkcji: Lechosław Szuttenbach
  • Kierownictwo produkcji II: Jacek Szeligowski, Zbigniew Żmudzki
  • Współpraca produkcyjna: Andrzej Lipowicz, Wiesław Sibilski
  • Produkcja: Studio Filmowe (d. Zespół Filmowy) Tor
  • Atelier: Wytwórnia Filmów Fabularnych (Łódź)
  • Laboratorium: Wytwórnia Filmów Fabularnych (Łódź)
  • Obsada aktorska: Krzysztof Majchrzak (Władysław Góralewicz), Pola Raksa (Cecylia, żona Góralewicza), Roman Wilhelmi (Bolcio Rogalski), Bogusz Bilewski ("Cyklop" Bieńkowski), Wojciech Pszoniak (Siedelmayer, dyrektor cyrku), Ryszard Pietruski (śpiewak Baptisto Messalini), Zdzisław Wardejn (Popow), Andrzej Wasilewicz (Abs), Bogumił Antczak, Witold Dederko (starzec na ulicy), Ryszard Dembiński (Knapp, właściciel cyrku), Teodor Gendera (redaktor), Elżbieta Goetel (przyjaciółka Cecylii), Witold Gruca (choreograf Knappa), Wirgiliusz Gryń (Georg Hitzler), H Hutnik, Emil Karewicz (Breitkopf), Wiesław Komasa, Michał Leśniak (zapaśnik Specht), Krzysztof Litwin (przyjaciel Messaliniego), Czesław Magnowski (Abs), A Motyl, Jack Recknitz (amerykański sprawozdawca), Zbigniew Sawan (Clemenceau), Piotr Skrzynecki (Westman, dyrektor cyrku), Wiesław Wójcik (Max Braun), Józef Grzeszczak (żandarm, zapaśnik; nie występuje w czołówce), Jerzy Rogowski (tragarz; nie występuje w czołówce), Ewa Sałacka (nie występuje w czołówce)
  • Obsada dubbingu: Ludwik Benoit (starzec na ulicy; rola Witolda Dederki; nie występuje w czołówce), Bogusław Sochnacki (Abs; rola Czesława Magnowskiego; nie występuje w czołówce), Bogdan Baer (Westman, dyrektor cyrku; rola Piotra Skrzyneckiego; nie występuje w czołówce)

Nagrody filmowe

  • 1979 - Filip Bajon Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-nagroda za debiut reżyserski
  • 1979 - Jerzy Zieliński Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-nagroda za zdjęcia
  • 1979 - Filip Bajon Koszalin (KSF "Młodzi i Film")-nagroda "Jantar"
  • 1979 - Filip Bajon Koszalin (KSF "Młodzi i Film")-nagroda dziennikarzy za najlepszy debiut reżyserski w polskim przeglądzie debiutów
  • 1979 - Filip Bajon Samowar, Nagroda Entuzjastów Kina (przyznawana przez DKF w Świebodzinie)
  • 1980 - Filip Bajon San Remo (MFF Autorskich)-nagroda za debiut reżyserski
  • 1980 - Krzysztof Majchrzak Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego (do 1986 przyznawana przez tygodnik "Ekran")
  • 1980 - Filip Bajon Don Kichot (Nagroda PF DKF)
  • 1980 - Filip Bajon San Sebastian (MFF)-wyróżnienie w sekcji nowych realizatorów

Varia

  • Opera: fragmenty arii
    • Muzyka : Charles Gounod, Rugiero Leoncavallo, Giaccomo Puccini, Richard Wagner, Giuseppe Verdi
    • Wykonanie utworu : Wiesław Ochman, T Kopacki, F Gałeck
  • Źródło:

http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/d12744


PROGNOZA POGODY

  • Film fabularny
  • Produkcja: Polska
  • Rok produkcji: 1982
  • Premiera: 1983. 11. 14
  • Gatunek: Film obyczajowy
  • Dane techniczne: Barwny + czarno-biały. 2475 m. 86 min.
    Zdjęcia do filmu powstawały jesienią 1981 (zostały przerwane 13 grudnia) i w marcu 1982. Plenery: Kębliny.

 

 

Jesień 1981 r. Zebrana wokół telewizora grupa pensjonariuszy domu starców z niepokojem wysłuchuje katastroficznej prognozy na temat nadchodzącej ciężkiej zimy, której - w obecnej sytuacji gospodarczej - ludzie starsi mogą nie przeżyć. Tej samej nocy ciężarówka przywozi transport trumien. Będący mimowolnymi świadkami wnoszenia upiornego nabytku na strych staruszkowie z rosnącym przerażeniem kojarzą fakty: kierownictwo domu starców, nie mogąc zapewnić mieszkańcom warunków do przeżycia, być może - celowo dążyć będzie do zmniejszenia liczby pensjonariuszy. Zapada decyzja o zbiorowej ucieczce - staruszkowie w panice opuszczają dom, zostają tylko najsłabsi i najbardziej przestraszeni, a także ci, którzy zmarli nie wytrzymując powstałego napięcia. Po przejściu pensjonariuszy przez dziurę w płocie, szary dotąd świat nabiera barw. Na pobliskim polu pasą się krowy. Staruszkowie z radością raczą się świeżym mlekiem. Po pierwszym oszołomieniu wolnością rodzą się wątpliwości, ktoś radzi wrócić. W pobliżu rozlegają się strzały. Opacznie zrozumiane przez uciekinierów odgłosy polowania podrywają ich do dalszej drogi. Zaskoczony faktem ucieczki kierownik domu starców wyrusza na poszukiwanie. Odwiedza prezesa spółdzielni wyrabiającej trumny, za którego niefortunną radą zgodził się nabyć nadwyżki produkcyjne. Razem krążą po okolicy - bez skutku. Pierwszą noc poza domem uciekinierzy spędzają na budowie zatrzymanej inwestycji. Wygasają emocje - ożywają codzienne konflikty i sentymenty. Tymczasem władze gminy, na terenie której znajduje się opuszczony przez pensjonariuszy dom starców, opracowują szeroko zakrojoną akcję poszukiwawczą. Rankiem idące tropem uciekinierów psy milicyjne doprowadzają poszukujących do samochodowej bazy kontenerowej. Za późno - zamknięci w kontenerze staruszkowie zdołali już pojechać dalej. Wykorzystując chwilowy postój ciężarówki, uciekinierzy rezygnują z tego środka lokomocji. Wędrując przez las docierają do stojącego na uboczu motelu. Obsługa restauracji lekceważy nieoczekiwanych gości, za co zostaje skarcona z niespodziewaną u ludzi w podeszłym wieku energią. Zabrawszy ze sobą kilka butelek alkoholu, zostawiwszy zaś zmarłego towarzysza, staruszkowie ruszają w dalszą drogę przez lasy i bagna. Spotykają człowieka łowiącego ryby, który oferuje im spędzenie nocy w pobliskim młynie. Tam uciekinierzy natykają się na młodych narkomanów. Mimo początkowych nieporozumień, obie grupy w zgodzie spędzają noc, niektórzy staruszkowie zażywają narkotyki. Rano przeprawiają się łodziami na drugą stronę rzeki - postanawiają odpocząć w pięknym zakątku nad jej brzegiem. W czasie gdy przygotowują się do wieczornego ogniska, miejsce ich postoju lokalizuje uczestniczący w poszukiwaniach śmigłowiec. Staruszkowie zostają otoczeni przez grupę pościgową, w której składzie jest również kierownik domu starców. Krzykiem ostrzega swoich podopiecznych, ale na próżno - uciekinierzy zostają schwytani i doprowadzeni do autobusu, który zawiezie ich do domu. Przy zgliszczach ogniska zostaje tylko kierownik.

Ekipa

  • Reżyseria: Antoni Krauze
  • Reżyser II: Mieczysław Kobek
  • Współpraca reżyserska: Zdzisława Hausner, Piotr Łazarkiewicz
  • Scenariusz: Antoni Krauze
  • Zdjęcia: Krzysztof Pakulski
  • Operator kamery: Krzysztof Pakulski
  • Współpraca operatorska: Tadeusz Gąsiorkiewicz, Sławomir Klemba
  • Scenografia: Jerzy Muller
  • Współpraca scenograficzna: Mirosław Kręźlik, Wojciech Pawlak, Stanisław Olbiński
  • Dekoracja wnętrz: Jerzy Muller
  • Współpraca dekoratorska: Mirosław Kręźlik, Wojciech Pawlak, Stanisław Olbiński
  • Kostiumy: Michał Klimowski
  • Współpraca kostiumograficzna: Monika Pawłowska, Stefania Góralczyk
  • Muzyka: Zbigniew Preisner
  • Wykonanie muzyki: Orkiestra Filharmonii Łódzkiej
  • Dyrygent: Zdzisław Szostak
  • Konsultacja muzyczna: Igor Pogorzelski
  • Dźwięk: Igor Pogorzelski
  • Współpraca dźwiękowa: Krzysztof Pietras, Zygmunt Rychter
  • Zgranie dźwięku: Danuta Zankowska-Marucha
  • Montaż: Jadwiga Leśniewicz
  • Współpraca montażowa: Andrzej Janowski, Hanna Czarnecka
  • Charakteryzacja: Zdzisława Namysław
  • Współpraca charakteryzatorska: Bronisław Wrocławski
  • Fotosy: Sylwia Pakulska
  • Tresura: Franciszek Szydełko (psy)
  • Ewolucje kaskaderskie: Jerzy Rogowski (nie występuje w czołówce)
  • Kierownictwo produkcji: Wojciech Karmoliński
  • Kierownictwo produkcji II: Piotr Dzięcioł
  • Współpraca produkcyjna: Tadeusz Drążkiewicz, Henryk Skupiński, Marek Trojanowski
  • Sekretariat planu: Grażyna Sroka-Szwedkowicz
  • Sekretariat grupy: Małgorzata Kowalczyk
  • Materiały archiwalne: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa)
  • Produkcja: Studio Filmowe (d. Zespół Filmowy) Tor
  • Atelier: Wytwórnia Filmów Fabularnych (Łódź)
  • Laboratorium: Wytwórnia Filmów Fabularnych (Łódź), Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa)
  • Obsada aktorska: Halina Buyno-Łoza (Pelagia), Zofia Cegiełkowa (pensjonariuszka), Barbara Chojecka (pensjonariuszka), Eugenia Horecka (pensjonariuszka), Henryka Janikowska (pensjonariuszka), Lena Wilczyńska (Ksenia), Jerzy Block (pensjonariusz), Włodzimierz Kwaskowski ("ziemianin"), Jan Łopuszniak (Jan), Mieczysław Łoza ("ideowiec"), Witold Pyrkosz (kierownik domu starców), Edward Rączkowski ("Bradziaga"), Feliks Siedlecki ("Caruso"), Maria Brożyńska (pensjonariuszka), Zbigniew Buczkowski (kelner Tolek), Józef Burdo (działacz), Zygmunt Cichecki (strażak), Stanisław Stefański (strażak), Janusz Dąbrowski (milicjant), Józef Dobrodziej (chłop), Eugeniusz Frątczak (pensjonariusz), Alfred Freudenheim (prezes firmy produkującej trumny), Henryk Hunko (wędkarz, właściciel młyna), Halina Klekner (kucharka), Józefa Konarzewska ("wołynianka"), Aleksander Kręźlewicz (archiwista), Zygmunt Malawski (naczelnik), Jan Mielczarek (pensjonariusz), Anna Podobińska (bufetowa), Joanna Poraska (pensjonariuszka), Izabela Raczkowska (pensjonariuszka), Helena Różycka (pensjonariuszka), Włodzimierz Stępiński (przewodniczący zebrania), Zygmunt Stępiński, Władysława Szewczyk (pensjonariuszka), Franciszek Szydełko (dowódca grupy pościgowej), Leon Weder (Dorek), Zofia Wilczyńska, Zygmunt Zintel ("oświęcimiak"), Józef Łodyński (uczestnik zebrania; nie występuje w czołówce), Borys Marynowski (milicjant, uczestnik zebrania; nie występuje w czołówce), Jerzy Rogowski (milicjant; nie występuje w czołówce)

Nagrody filmowe

  • 1987 - Antoni Krauze San Remo (MFF Autorskich)-Grand Prix
  • 1987 - Antoni Krauze San Remo (MFF Autorskich)-nagroda specjalna jury młodzieżowego

Pierwowzory

  • Pierwowzór: ZDARZENIE W MIASTECZKU
    • Gatunek: Opowiadanie
    • Autor pierwowzoru: Marek Nowakowski

    Źródło:

http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/d12312

 

SPEKTAKLE 2010

"G®UPA LAOKOONA" Teatru "Wybrzeże" z Gdańska

sala widowiskowa MDK, 09.10.2010 r. godz. 19.00

 


http://www.teatrwybrzeze.pl/#/strona-glowna

 


Tadeusz Różewicz

  • Reżyseria: Jarosław Tumidajski
  • opracowanie muzyczne: Jarosław Tumidajski
  • Scenografia: Mirek Kaczmarek
  • video: Mirek Kaczmarek
  • Ruch sceniczny: Anka Jankowska

Obsada

Występują:
Mirosław Baka - Ojciec
Monika Chomicka-Szymaniak - Przyjaciółka
Krzysztof Gordon - Dziadek
Jerzy Gorzko - Krytyk II
Dorota Kolak - Matka
Mirosław Krawczyk - Krytyk I
Katarzyna Maciąg - Córka
Dorota Androsz - Córka (wymiennie z Katarzyną Maciąg)
Zbigniew Olszewski - Przewodniczący

 

Opowieść o sztuce, polityce i głupocie, a wszystko to w popkulturowej oprawie. Zremasterowana oraz zaktualizowana wersja spektaklu z 2007 roku. Nowa przestrzeń, nowe obrazki, nowe dźwięki i sprawdzona jakość.

Za reżyserię G®UPY LAOKOONA Jarosław Tumidajski otrzymał w 2008 roku Nagrodę Teatralną Marszałka Województwa Pomorskiego. Spektakl ten został również uznany przez portal trójmiasto.pl za najlepsze przedstawienie roku 2007.

 


"MOJA CÓRECZKA" Teatru "Ateneum" im. S. Jaracza z Warszawy

sala widowiskowa MDK, 11.10.2010 r. godz. 19.00

Scenariusz i Reżyseria – Marek Fiedor
Scenografia i Kostiumy – Monika Jaworowska - Duchlińska
Reżyseria świateł – Mirosław Poznański
Muzyka – Bolesław Radzki

Występują:
Henryk - Artur Barciś
Mireczka - Anna Gorajska
Anna, Portierka, Ciocia - Halina Łabonarska
Kierowniczka, Sąsiadka, Jadzia - Dorota Nowakowska
Dziewczyna, Betty, Kelnerka - Barbara Prokopowicz
Słuchaczka, Mariola, Paniusia - Magdalena Schejbal
Konduktor, Żołnierz, Żorż, Wierzący - Przemysław Bluszcz
Świadek - Wojciech Brzeziński
Brudas - Jerzy Kamas
Uczeń, Harry, Niewierzący - Szymon Rząca

 

 


Do czego może doprowadzić bezgraniczna, ale zaborcza miłość rodzica do dziecka? Mirka, wychowywana pod szklanym kloszem, przenosi się z prowincji do Warszawy. Odwiedzający ją ojciec odkrywa, że jego ukochana córeczka straciła kontrolę nad swoim życiem. Grzeczna panienka stała się panienką lekkich obyczajów, którą teraz opiekują się nowi, wyrachowani „tatusiowie”. Czy spotkanie z ojcem pomoże Mirce przerwać niebezpieczną zabawę w dorosłość?

Opowiadanie "Moja córeczka", pisane w 1964 r., pierwotnie było nowelą filmową. Pierwsza premiera teatralna opowiadania w reżyserii Jerzego Jarockiego odbyła się w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Kolejną ważną inscenizacją był spektakl Teatru Telewizji w reżyserii Andrzeja Barańskiego (2000 r.) z niezapomnianym Zbigniewem Zapasiewiczem w roli Brudasa. Zdzisław Pietrasik, recenzując przedstawienie Teatru TV, tak wtedy pisał o tekście Różewicza:
„Utwór nie należy z pewnością do największych dzieł, jakie wyszły spod pióra tegorocznego laureata nagrody Nike, a jednak okazało się niespodziewanie, iż brzmi teraz bardziej współcześnie niż w czasach, kiedy powstał. Córeczki, takie jak przedstawiona przez Różewicza, nagminnie porzucają dziś swe prowincjonalne mieściny i strzegących przebrzmiałych kanonów wartości ojców. Ale nie przywiązujmy nadmiernej wagi do przypominających współczesność realiów, wbrew niemal kryminalnej fabule (ojciec udaje się do wielkiego miasta w poszukiwaniu córki, która nie przyjechała do domu na święta Bożego Narodzenia), mamy do czynienia z tragedią w najczystszej postaci.”

 

 


Realizacja „Mojej córeczki” w Teatrze Ateneum, to kolejne spotkanie Marka Fiedora z Tadeuszem Różewiczem. W 2007 roku Fiedor wyreżyserował „Wyszedł z domu” w Teatrze Polskim w Poznaniu (2007 r.). Spektakl, który został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków, otrzymał nagrodę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego za najlepsze przedstawienie popularyzujące dawne dzieło literatury polskiej.
W spektaklu Teatru Ateneum, w roli Ojca, wystąpi Artur Barciś. W roli córeczki- Mirki zobaczymy Annę Gorajską – laureatkę I nagrody tegorocznego Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (nagroda za rolę Florentyny w przedstawieniu dyplomowym PWST w Krakowie "Zatopiona katedra").

Źródło: http://kultura.wp.pl/title,Moja-coreczka-w-Teatrze-Ateneum,wid,11506325,wiadomosc.html?ticaid=1ad79

 

UWAGA WEJŚCIÓWKI DO ODEBRANIA W KASIE MDK OD 4.10. DO WYCZERPANIA MIEJSC

 

"NIE KUPUJ KOTA W WORKU" Teatru "Pod Lupą" z Łodzi

sala kameralna MDK, 10.10.2010 r. godz. 18.00

 

„Teatr pod Lupą” powstał w 1991 roku w Łódzkim Domu Kultury pod kierunkiem Teresy Radzikowskiej - Binkowskiej – aktorki i pedagoga. Teatr zrealizował 26 premier w tym 15 nagrodzonych na Łódzkim Przeglądzie Teatrów Amatorskich i festiwalach. Najnowszym spektaklem jest „Nie kupuj kota w worku”.

Nie kupuj kota w worku to przedstawienie,  które powstało na bazie kompilacji utworów Tadeusza Różewicza. Spektakl opowiada o zmaganiach człowieka z agresywnymi, żarłocznymi mediami. Przeciwstawia się konsumpcyjnemu, bezmyślnemu stylowi życia. Daje nadzieję młodym, wchodzącym w dorosłość, którzy szukają: prawdziwej miłości, godności i wartości rodzinnych. Wołanie o wartości artyści z Teatru "Pod Lupą" znaleźli w twórczości Tadeusza Różewicza, który od ponad 60 lat konsekwentnie opisuje bezduszność współczesnej cywilizacji. Ich spektakl jest z założenia alternatywą dla pośpiechu, pogoni za pieniędzmi i gadżetami kultury masowej.

Reżyseria: Teresa Radzikowska – Binkowska
Choreografia i ruch sceniczny: Sylwia Majcher
Kostiumy i scenografia: Anna Bartosik
Opracowanie muzyczne: Krzysztof Góra
Występują: Monika Goździkowska, Martyna Kowalczyk, Maria Leźnicka, Elżbieta Mierzejewska, Aleksandra Polka, Dominika Wasik, Maciej Andrzejewski, Bartłomiej Galężewski, Krzysztof Góra, Przemysław Zglinicki

 

 

Wstęp wolny.

 

PROGRAM RÓŻEWICZ OPEN FESTIWAL RADOMSKO 2010

4-7.10 „Stanisław Różewicz i przyjaciele z TORu” – przegląd filmów zrealizowanych w Zespole Filmowym „TOR”

4.10. godz. 17.00 „Struktura kryształu” reż. Krzysztof Zanussi
godz. 19.00 „Pasja” reż. Stanisław Różewicz

5.10. godz. 17.00 „Szpital Przemienienia” reż. Edward Żebrowski

6.10. godz. 17.00 „Aria dla atlety” reż. Filip Bajon

7.10. godz. 17.00 „Prognoza pogody” reż. Antoni Krauze

Więcej o filmach w zakładce filmy: http://www.2010.rozewiczopen.pl/filmy

 

8.10. godz. 18.00 Wernisaż wystawy plakatów do filmów Stanisława Różewicza oraz plakatów i afiszy teatralnych do sztuk Tadeusza Różewicza

Plakaty do filmów udostępnia Muzeum Kinematografii w Łodzi, afisze teatralne – Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiu i Galeria Plakatu Włodka Orła w Warszawie.
Autorami plakatów są m. in. Andrzej Klimowski, Franciszek Starowieyski i Jan Aleksiun.

godz. 18.30  „O Stanisławie Różewiczu i Torze” opowiedzą przyjaciele: Tadeusz Sobolewski i Arkadiusz Orłowski

godz. 19.00 Podsumowanie II Turnieju Poetyckiego im. Janusza Różewicza i promocja książki  „Instrukcje przemijania”  Ireneusza Kaczmarczyka

Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Janusza Różewicza skierowany jest do młodych twórców przed debiutem. Ma inspirować i budzić zainteresowanie współczesną poezją polską. Główna nagroda to wydanie debiutanckiego tomiku poetyckiego. Laureatem I edycji został Jacek Kawecki z Gliwic.

 

9.10.  Uroczyste otwarcie Różewicz Open Festiwal – Radomsko 2010
godz. 14.00 – 17.00 warsztaty teatralne dla młodzieży. Prowadzenie: Katarzyna Skarżanka i  Przemysław Bluszcz

Katarzyna Skarżanka - aktorka. Od roku 1998 aktorka Teatru Nowego w Warszawie. Córka aktorów Ewy Skarżanki i Karola Stępkowskiego, wnuczka aktorki Hanny Skarżanki. Wykładowczyni na Akademii Teatralnej

Przemysław Bluszcz- urodzony w Piotrkowie Trybunalskim w 1970 roku, aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Decyzję o wyborze drogi zawodowej pomogły mu podjąć warsztaty tetralne w radomszczańskim MDK. Absolwent Wydziału Lalkarskiego PWST we Wrocławiu, związany z Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, obecnie aktor Teatru Ateneum w Warszawie. Prywatnie mąż aktorki i reżyserki – Anny Wieczur-Bluszcz.

 godz. 17.30  Urodziny Tadeusza Różewicza –  "O tej samej porze..." - głośne czytanie fragmentów poezji i prozy Tadeusza Różewicza przez radomszczan – wybór tekstów oraz reżyseria – Anna Wieczur – Bluszcz
Instalacja - „Krzesło Stanisława Różewicza”

Anna Wieczur-Bluszcz – aktorka, reżyserka, instruktorka teatralna, absolwentka wydziału lalkarskiego PWST we Wrocławiu oraz kursu fabularnego w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy.

godz. 19.00  „G®upa Laokoona” spektaklu Teatru  „Wybrzeże” z Gdańska
(dla widzów dorosłych)

 

 

10.10. godz. 10.00 – 16.00 warsztaty teatralne dla młodzieży. Prowadzenie: Bronisława Nowicka,  Zofia Uzelac i Katarzyna Skarżanka (Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie)

Zofia Uzalec -  prodziekan Wydziału Aktorskiego w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera w Łodzi, ceniona aktorka Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi.

Bronisława Nowicka - absolwentka Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, współpracuje z Teatrem Studio w Warszawie oraz z Teatrem im. A. Mickiewicza w Częstochowie.

godz. 17.00 Recital fortepianowy w wykonaniu Aleksandra Dębicza

godz. 18.00 „Nie kupuj kota w worku” spektakl Teatru „Pod Lupą” z Łodzi

 


11.10. godz. 11.00 „Teatr formy otwartej” dyskusja z udziałem zaproszonych gości: Marii Dębicz i Jana Peszka

Maria Dębicz – historyk teatru, były kierownik literacki Teatru Polskiego we Wrocławiu. Wybitna znawczyni twórczości Różewiczów, od ponad 20 lat zajmuje się jej recepcją na świecie. Współscenarzystka filmu dokumentalnego z 2009 roku pt. „Gliwickie lata Tadeusza Różewicza”.

Jan Peszek – wybitny aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Od 2002 roku pracuje w zespole Narodowego Starego Teatru im. H. Modrzejewskiej w Krakowie. W ostatnich latach zajmuje się również reżyserią i produkcją własnych spektakli. Pedagog w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie.

godz. 19.00 „Moja córeczka” spektakl Teatru „Ateneum” im. S. Jaracza z Warszawy

 

O FESTIWALU

Różewicz Open Festiwal to jedyny w Polsce festiwal poświęcony życiu i twórczości Janusza, Tadeusza i Stanisława Różewiczów. Przedsięwzięcie nawiązuje do twórczości Braci Różewiczów, którzy swoje młodzieńcze lata spędzili w Radomsku. To właśnie tutaj dorastały trzy osoby, o trzech różnych pasjach...

Stałym elementem festiwalu są m.in. spektakle teatralne, projekcje filmów, wystawy  plakatów,  warsztaty teatralne, konkurs poetycki oraz spotkania z e znakomitymi osobami.

Festiwal to nie tyko propagowanie twórczości Braci Różewiczów, ale przede wszystkim promocja sztuki oraz inspiracja dla młodych ludzi. Ma zachęcać uczestników do rozwijania swoich pasji i zdolności artystycznych.

Radomsko jest miejscem szczególnym dla Braci Różewiczów. To tutaj spędzili dzieciństwo, młodość, tutaj chodzili do szkoły, tutaj zastała Ich wojna... To właśnie w Radomsku znajduje się ukochane kino "Kinema" Stanisława Różewicza, które jak sam mówił, wpłynęło na to, że został reżyserem. Organizując Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Janusza Różewicza, nie zapominamy także o najstarszym z Braci - Januszu, którego kult przewija się w całej twórczości Stanisława i Tadeusza Różewiczów.

Różewicz Open Festiwal jest niewątpliwie nie tylko wydarzeniem promującym zasługi Braci Różewiczów, ale przede wszystkim hołdem dla Wielkich Twórców. Ma łączyć w sobie pasję poetycką, dramatyczną oraz filmową artystów związanych z Radomskiem. Z roku na rok jego zasięg ma się powiększać, a miasto młodości  Braci Różewiczów ma być znane z tego przedsięwzięcia.

Dyrektorem Artystycznym  jest prof. Barbara Osterloff

Historyk i krytyk,  od 30 lat wykłada historię dramatu i literatury na wydziale aktorskim. Pracowała jako redaktor w miesięczniku "Teatr". Jest autorem książki "Pejzaż. Rozmowy z Mają Komorwoską" . Koordynatorem każdej edycji jest Krystyna Michalska .

 

 

alt

 

Warning: getimagesize(http://rozewiczopen.pl/images/stories/ikona_word.gif): failed to open stream: HTTP request failed! HTTP/1.0 404 Not Found in /home/mdkradomsko/domains/poprzednie.rozewiczopen.pl/public_html/plugins/system/allgallery/creating_thumbnails.php on line 52

Warning: getimagesize(): php_network_getaddresses: getaddrinfo failed: Name or service not known in /home/mdkradomsko/domains/poprzednie.rozewiczopen.pl/public_html/plugins/system/allgallery/creating_thumbnails.php on line 52

Warning: getimagesize(http://www.2009.rozewiczopen.pl/images/stories/pdf_icon.png): failed to open stream: php_network_getaddresses: getaddrinfo failed: Name or service not known in /home/mdkradomsko/domains/poprzednie.rozewiczopen.pl/public_html/plugins/system/allgallery/creating_thumbnails.php on line 52

Pliki do pobrania

Pobierz:

Regulami konkursu

Regulamin konkursu
 
Więcej artykułów…